"My name is Dita...", czyli co łączy Madonnę... ze Szczecinem?

Dita Parlo, gwiazda przedwojennego kina, która obok Marilyn Monroe czy Marleny Dietrich, często była inspiracją dla królowej pop, urodziła się właśnie w Szczecinie. Madonna wielokrotnie czerpała inspirację z wizerunku aktorki w swoich teledyskach i sesjach zdjęciowych, zwłaszcza na początku lat 90. XX wieku, a także - żeby pozostać anonimową - często używa jej imienia i nazwiska, meldując się w hotelach właśnie jako Dita Parlo. Imienia znanej aktorki gwiazda użyła także w kontrowersyjnej piosence "Erotica" z 1992 roku i wydanej w tym samym czasie książki "Sex", która stała się obyczajowym skandalem na światową skalę.

Aktorka przyszła na świat w Szczecinie 4 września 1908 roku jako Gerda Olga Justine, córka urzędnika kolei żelaznych Maxa Friedricah Roberta Kornstädta i Charlotte Konstanze Kornstädt z domu Klamann, w mieszkaniu na III piętrze kamienicy przy ówczesnej Bogislawstrasse 21 (obecnie ul. Bogusława). Kamienica nie przetrwała II wojny światowej. Obecnie w jej miejscu znajduje się sąsiadujący ze sklepem "Orion" współczesny blok mieszkalny z wielkiej płyty.

Dita Parlo debiutowała rolą w filmie "Die Dame mit der Maske" (Kobieta w masce) w 1928 roku, rok później zagrała w pierwszym dźwiękowym filmie niemieckiej wytwórni UFA, "Melodie des Herzens". W roku 1930 wyjechała z Niemiec do Francji gdzie zagrała w "Au bonheur des dames". W 1931 roku na krótko powróciła do Niemiec i otrzymała role w filmach: "Kismet", "Die heilige Flamme" i "Tropennächte", w którym partnerowała innemu znanemu szczecińskiemu aktorowi, Heinrichowi George, który mieszkał niedaleko miejsca urodzenia Dity Parlo, przy obecnej ulicy Łokietka.

W 1934 roku, podczas pobytu w Paryżu, aktorka została zaangażowana przez Jeana Vigo do głównej roli w jego filmie "Atalanta" ("L’Atalante"), który uważa się za jeden z najważniejszych obrazów w historii kina. Filmem, który umocnił pozycję Dity Parlo był obraz Jeana Renoira "Towarzysze broni" ("La grande illusion") z 1937 roku. W filmie zdominowanym przez mężczyzn, zagrała właściwie jedyną postać kobiecą, Elsę.

Podczas wybuchu II wojny światowej aktorka mieszkała we Francji. Jako Niemka została wiosną 1940 roku internowana przez władze i osadzona w obozie w Gurs, gdzie w trudnych warunkach przebywała ponad 2 miesiące. Po zajęciu Francji przez Niemcy w czerwcu 1940 roku, opuściła obóz i wróciła do Paryża, gdzie stała się obiektem inwigilacji Gestapo, po czym trafiła do obozu reedukacyjnego w Niemczech. Po pewnym czasie wróciła jednak do Francji i tam zastało ją wyzwolenie, które dla Dity było początkiem koszmaru. Aktorka wraz z wieloma ludźmi – autentycznymi kolaborantami, ale również ze zwykłymi zjadaczami chleba, została poddana wielkiemu narodowemu „oczyszczeniu” (L’épuration). Jako wróg, tym razem narodu francuskiego, została ponownie aresztowana i zamknięta w obozach.

Dita Parlo odzyskała wolność dopiero w kwietniu 1946 roku. W 1949 wyszła za mąż za pastora Franka Gueutal i otoczona jego miłością odzyskała spokój i radość życia. Zmarła po długiej chorobie, w nocy z 11 na 12 grudnia 1971 roku. Ciało Dity spoczęło na cmentarzu w wiosce Montécheroux.

Czytaj Super Express bez wychodzenia z domu. Kup bezpiecznie Super Express. Kliknij TUTAJ