W obu językach oznacza „pokrycie domu”. Proste, codzienne słowo, które brzmi tak samo i ma identyczne znaczenie.

Od niem. Buttel lub Büttle – naczynie na płyny. W Polsce słowo weszło do codziennego języka i jest nieodłącznym elementem życia.

Z niem. Möbel – sprzęt domowy. W polszczyźnie oznacza wyposażenie mieszkania, od stołu po szafę.

Od niem. Küche – kuchnia. W polskim języku przyjęło się jako określenie urządzenia do gotowania.

Pochodzi od niem. Schlafrock – dosłownie „płaszcz do spania”. W Polsce stał się domowym strojem, kojarzonym z wygodą i leniwym porankiem.

Od niem. Zucker. W Polsce stał się podstawowym słowem w kuchni, choć jego źródło jest niemieckie.

Z niem. Maurer – rzemieślnik zajmujący się murowaniem. W Polsce słowo mocno związane z tradycją budowlaną.

Od niem. Werkstatt – miejsce pracy rzemieślnika. W polszczyźnie oznacza zarówno zakład, jak i przestrzeń twórczą.

Od niem. Krug lub Kübel – naczynie do picia. W Polsce kojarzone głównie z piwem i biesiadą.

Od niem. Kartoffel – ziemniak. W Polsce używane potocznie, szczególnie w zachodnich regionach kraju.

W obu językach oznacza oficjalny papier lub zapis. Brzmienie i znaczenie są niemal identyczne.

Od niem. Blech – cienka warstwa metalu. W Polsce słowo weszło do języka technicznego i codziennego („samochód na blachach”).

W polskim i niemieckim (Karton) to pudełko z tektury. Słowo używane codziennie, bez świadomości wspólnego źródła.

Od niem. Stilett – krótka broń. W polskim języku funkcjonuje jako określenie ostrego noża lub broni białej.

W obu językach oznacza osobę z tytułem naukowym lub lekarza. Brzmienie i sens są niemal identyczne.

Od niem. schabern – zabierać, rabować. W Polsce kojarzone głównie z powojennym szabrowaniem opuszczonych domów.

W polskim i niemieckim (Zentrum) – środek, główny punkt miasta czy wydarzeń.

Od niem. stief – twardy, nieelastyczny. W polskim języku nabrało znaczenia „nieugięty, nieruchomy”.

Od niem. Steiger – nadzorca w kopalni. W Polsce słowo mocno związane z tradycją górniczą.

W polskim i niemieckim to miejsce noclegowe dla podróżnych. Brzmi tak samo, znaczenie identyczne.

Z niem. Schlauch – wąż gumowy. W Polsce używane głównie w kontekście ogrodnictwa i techniki.

Od niem. Gemach – komnata, budowla. W polszczyźnie oznacza okazały budynek.

Z niem. Papier – materiał do pisania i drukowania. W polszczyźnie funkcjonuje identycznie, od szkolnych zeszytów po urzędowe dokumenty.

W obu językach oznacza teren zielony lub miejsce rekreacji. Brzmi identycznie, znaczenie to samo.

Z niem. Schnur – lina, pasek. W Polsce przyjęło się jako określenie cienkiej liny lub tasiemki.

Z niem. Schnitzel – kotlet. W Polsce kojarzony głównie z kuchnią wiedeńską, ale zadomowił się na stołach.

Z niem. Kellner – obsługujący w restauracji. W Polsce funkcjonuje bez większych zmian znaczeniowych.

Z niem. Schlager – hit muzyczny. W Polsce używane głównie w kontekście przebojów estradowych.

Wywodzi się z niem. Vortuch – „przednia chusta”. Dziś to niezbędny element stroju kucharza czy lekarza.

Brzmi identycznie i oznacza to samo – urządzenie do komunikacji. W obu językach zapożyczone z greki, ale przez niemiecki weszło do polszczyzny.

W obu językach oznacza instytucję finansową. Trafiło do polszczyzny przez niemiecki, ale dziś jest międzynarodowe.

Z niem. Spule – zwój, rolka. W Polsce oznacza element techniczny, np. do nici czy taśmy.

Od niem. Schräge – linia, rząd. W polszczyźnie oznacza ustawienie w linii, kolejność lub grupę.

Od niem. Schlafmütze – „czapka do spania”. W Polsce używane dawniej, dziś raczej w żartobliwym kontekście.

Od niem. Meister – mistrz, fachowiec. W polszczyźnie oznacza zarówno rzemieślnika, jak i kogoś, kto „zna się na rzeczy”.