Chrząszcz brzmi w trzcinie w Szczebrzeszynie – absolutny klasyk, rozsławiony przez Jana Brzechwę.

Stół z powyłamywanymi nogami – proste w teorii, ale trudne w szybkim powtarzaniu.

Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego – klasyczny test na „r” i „k”.

I cóż, że ze Szwecji – krótki, ale zdradliwy zestaw „ż–sz–ś”.

W czasie suszy szosa sucha – krótkie, lecz wymagające perfekcyjnego „sz”.

Trzy pstre przepiórzyce przeprawiały się przez Przemyśl - nagromadzenie „prz” i „ps” sprawia, że nawet powolne wypowiedzenie brzmi jak łamigłówka.

Czarna krowa w kropki bordo gryzła trawę kręcąc mordą – rytmiczne, ale pełne trudnych zestawień.

Czy tata czyta cytaty z Tacyta? – gra na powtarzających się sylabach „cy–ta–ty”.

Wyindywidualizowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu – językowy potwór, trudny nawet do przeczytania na spokojnie.

Konstantynopolitańczykowianeczka – jedno słowo, które samo w sobie jest łamańcem.

Te przykłady pokazują, jak bogata i wymagająca jest polszczyzna. Łamańce językowe to nie tylko zabawa, ale też świetne ćwiczenie dla aktorów, dziennikarzy czy każdego, kto chce poprawić swoją dykcję.