Siedem sekretów Doliny Miłości [GALERIA]

Dolina Miłości była prezentem od kochającej żony. Park założyła Anna von Humbert, żona Carla Philippa von Humbert, właściciela majątku ziemskiego w Krajniku Górnym.

Park oficjalnie nazywany był "Zatońskimi Wzgórzami", jednak od samego początku nieoficjalnie mówiło się o nim "Dolina Miłości". I taka nazwa ostatecznie przyjęła się na stałe.

Prawie cały teren parku jest porośnięty bukami, jesionami, klonami, kasztanowcami. Wśród drzew znajdują się takie niezwykłe niezwykłe i rzadkie gatunki jak kasztany jadalne, ajlanty gruczołkowate, kasztanowce żółte, glediczje trójcierniowe, platany i sosny odmiany czarna i wejmutka. Na obrzeżach parku i również w jego głębi znajdują się skupiska drzew owocowych: jabłoni, grusz, czereśni i śliw.

W Dolinie Miłości występuje ciekawe zjawisko przyrodnicze. Są miejsca, w których temperatura powietrza w słoneczne, lipcowe popołudnie przewyższa 50°C a temperatura powierzchniowych warstw gleby osiąga 40 °C. Sprzyja to występowaniu roślin, których na co dzień nie znajdziemy w tej szerokości geograficznej, charakterystycznych dla Europy południowej i południowo-wschodniej.

Tak naprawdę Dolina Miłości znajduje się na wzgórzach. Najważniejszym miejscem jest punkt widokowy, z którego można podziwiać piękne rozlewiska Odry i tereny znajdujące się po niemieckiej stronie.

Spacerując alejkami wśród drzew, dochodzimy do malowniczo położonych stawów, które ozdobione są posągami Adama i Ewy.

Na szczycie wzgórza, gdzie znajduje się punkt widokowy, można natknąć się na ciekawe okazy kamieni z wyrytymi na nich napisami i nazwiskami znanych osobistości ze świata polityki, życia społecznego, nauki i kultury, m.in. Bethovena, Mozarta i Bacha. Znajduje się tutaj także tajemniczy kamienny stół z pierwszymi słowami niemieckiego hymnu: "Deutschland uber alles".