Wizerunek mężczyzny wciąż oparty jest na sile, niezależności i odporności. „Facet nie płacze” – to fraza, którą słyszał każdy. Ale rzeczywistość jest inna. Za twardą fasadą kryją się lęki, niepewność i kompleksy, o których nie rozmawia się otwarcie. Warto te tematy wyciągnąć na światło dzienne.

Jednym z najbardziej intymnych i wstydliwych zagadnień jest… rozmiar przyrodzenia. Wiele mężczyzn, zamiast porozmawiać, podgląda innych w szatniach czy prysznicach na siłowni, żeby mieć odniesienie.

• Do 45 % mężczyzn uważa, że ma małe przyrodzenie – to według raportów medycznych młociarski odsetek
• Paradoks: 85 % kobiet jest zadowolonych z rozmiaru partnera, co oznacza, że wiele obaw mężczyzn jest nieuzasadnionych
• W badaniach psychologicznych ponad 40–45 % mężczyzn chciałoby mieć większe przyrodzenie, zwłaszcza ci, którzy uznali je za „średnie” lub „małe”
• Penile dysmorphic disorder (PDD) to skrajna forma wstydu, gdy mężczyzna obsesyjnie porównuje, mierzy, unika szatni, a lęk paraliżuje różne aspekty życia

Ten temat – choć wydaje się obciążony humorem – niesie poważne konsekwencje: obniżona samoocena, unikanie intymności, lęk, a nawet rozpad związków.

Problemy seksualne – zaburzenia erekcji, spadek libido, przedwczesny wytrysk – są dla wielu mężczyzn największym tabu. Zamiast mówić, maskują. Tymczasem badania pokazują, że wielu Polaków boryka się z tymi problemami – aż 57 % przyznaje, że ma, bądź miało kłopoty z erekcją

Nie tylko kobiety martwią się swoimi ciałami. Mężczyźni też wstydzą się nadwagi, tzw. „piwnego brzucha”, ginekomastii czy łysienia. Na siłowni drżą ich spojrzenia, w łóżku starają się ukryć fałdki… Wszystko w imię mitu „facet nie powinien się przejmować wyglądem”.

Także emocje są zakazane. Depresja, samotność, wypalenie – mężczyźni często je duszą, bo „nie wypada być słabym”. W efekcie – statystyki samobójstw wśród mężczyzn są tragicznie wysokie

Presja, by być żywicielem rodziny, zarabiać dobrze i osiągać sukcesy, jest wszechobecna. Gdy zawodzi – wstyd. Wstyd, by przyznać komuś, że straciło się pracę, że nie idzie zgodnie z planem.

Mężczyźni rzadziej chodzą na badania. Boją się choroby, ale przede wszystkim wstydu: 36 % boi się wykrycia raka, a 33 % – samego badania urologicznego. Często cierpią w ciszy, zamiast mówić „pomocy, boję się”.

Wielu mężczyzn w wieku 30–50 lat ma rodzinę, ale nie ma z kim naprawdę porozmawiać. Bo „facet powinien być samowystarczalny”. A samotność? Ukrywana, ignorowana, omszała.

Wstyd – to nie jest powód do wstydu. Każdy mężczyzna ma prawo do obaw, kompleksów, emocji. Statystyki mówią jasno: od 45 % mężczyzn obawia się rozmiaru, ponad 50 % zmaga się z problemami erekcji, a wiele obaw wynika z fałszywych przekonań i społecznych mitów. Czas mówić głośno: problemy psychiczne, zdrowotne, cielesne – to nie powód do wstydu, lecz do działania. Przecież siła jest w tym, by otworzyć usta, a nie je zamykać.